Το 1832 οι Τούρκοι προσπάθησαν να αποτεφρώσουν το ιερό λείψανου του Αγίου Ιωάννου, όταν ο αντιβασιλέας της Αιγύπτου Ιμπραήμ Πασάς επαναστάτησε εναντίον του Σουλτάνου Μαχμούτ Β’, ο οποίος έστειλε τον Ογλού Οσμάν να καταπνίξει την επανάσταση. Μετά από άγρια μάχη το χωριό διαλύθηκε και οι εκκλησίες βεβηλώθηκαν. Αν και έβαλαν φωτιά και έριξαν εκεί ακόμη και το σκήνωμα του Αγίου, εκείνο παρέμεινε αδιαλώβητον και προς μεγάλη έκπληξη των Τούρκων δεν έγινε στάχτη.
Όταν το 1834 ή 1868 κτίστηκε στο Προκόπι ένας μεγάλος Ναός του Μεγάλου Βασιλείου, μεταφέρθηκε εκεί το λείψανό του. Τρεις φορές όμως επέστρεφε το βράδυ το Ιερό Λείψανο του Αγίου στον παλαιό ναό, ενώ οι πιστοί το μετέφεραν την ημέρα στον νέο Ναό. Μετά από πολλές αγρυπνίες μεταφέρθηκε μόνιμα πλέον το λείψανό του στον νέο Ναό.
Σε αυτόν το ναό έμεινε ο Άγιος μέχρι το 1924. Με την ανταλλαγή ελληνικών και οθωμανικών πληθυσμών που έλαβε χώρα τότε, μεταφέρθηκε και το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου στο Προκόπι Ευβοίας (διαμέσου λιμανιού της σημερινής νοτιοανατολικής Τουρκίας, καθώς και της Χαλκίδος), όπου εγκαταστάθηκαν οι Έλληνες που ζούσαν στο Προκόπι της Μικράς Ασίας. Η μεταφορά στο Προκόπι Ευβοίας έγινε χάρη στις προσπάθειες του Παναγιώτη Παπαδοπούλου. Ο αείμνηστος Παναγιώτης Παπαδόπουλος ναύλωσε με δική του δαπάνη το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης», με το οποίο, εκτός από το σκήνωμα του Αγίου, μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα και 800 πατριώτες. Το πλοίο μετέβη αρχικά από την Μικρά Ασία στη Ρόδο, στη συνέχεια στη Χαλκίδα και κατόπιν στο Προκόπι Ευβοίας. Στη Ρόδο το πλοίο παρέμεινε ακινητοποιημένο για άγνωστο λόγο και γυρόφερνε στο ίδιο σημείο. Τότε ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος υπενθύμισε στον καπετάνιο την παρουσία του ιερού σκηνώματος στο αμπάρι. Αμέσως δόθηκε εντολή να το ανεβάσουν στον κυρίως χώρο του πλοίου και έτσι συνεχίστηκε ανεμπόδιστα η πορεία προς τη Χαλκίδα.
Το 1930 άρχισε να χτίζεται ναός προς τιμή του Αγίου, ο οποίος ολοκληρώθηκε μετά από πολλούς κόπους των πιστών το 1951. Τότε μεταφέρθηκε ο Άγιος (από τον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης του χωριού) στον νέο Ναό και εκεί βρίσκεται μέχρι σήμερα. Πιστοί επισκέπτονται τον ναό αυτό και προσκυνούν τον Άγιο από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αναρίθμητα είναι τα θαύματα του Αγίου, πολλά άγνωστα, αλλά και αρκετά από αυτά γνωστά στο ευρύ κοινό. Μεταξύ αυτών, η ίασις τού αδελφού τού Κώστα Μήτσιου από αγιάτρευτη ασθένεια, καθώς επίσης καί της Ευαγγελίας Αρναούτογλου από δαιμόνιο (με τη συμβολή τής πίστεως προς τον Άγιο του Αθανασίου Σωρίδη, υποθηκοφύλακα Θηβών) το 1954.
Θαυμαστές και άξιες αναφοράς αποτελούν οι συνομιλίες τού Αγίου Ιωάννου με τον τότε Ηγούμενο της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαυΐδ του Γέροντος και νυν Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, μαζί με τον Άγιο Νικόλαο, τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τον Όσιο Δαυίδ γέροντα εν Ροβιαίς Ευβοίας, τον Άγιο Ιωάννη Καλυβήτη, τον Όσιο Δανιήλ το Στυλίτη, την Αγία Παρασκευή και τους 14 (πλέον) Ευβοείς Αγίους, αποτελούν το καμάρι και την ελπίδα της Ευβοίας και ολοκλήρου του κόσμου.
Εφημέριοι του Ιερού Ναού του Αγίου Ιωάννου διετέλεσαν λαμπροί και ιδιαιτέρως σεβαστοί πατέρες, όπως ο Πολύκαρπος Χρυσικός, ο Ειρηναίος Γεωργιάδης , ο Ιγνάτιος Καπνίσης, ο Κλήμης Ζώκαρης, ο Ιωάννης Βερνέζος (επί 56 συναπτά έτη), κ.ά.
Τέλος, άλλους Ιερούς Ναούς αφιερωμένους στον Άγιο συναντά κανείς στο Μακρυμάλλη (Προκόπι) Ψαχνών, στο Βασιλικό Ευβοίας, στην Πάτρα κ.α.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Μαΐου.