Υπομένει όλα τα βασανιστήρια με καρτερία και αξιοθαύμαστη γενναιότητα. Λάμπει ο αδαμάντινος χριστιανικός του χαρακτήρας. Σαν τον ήλιο λάμπει ο υπέροχος εσωτερικός του κόσμος, που ολόκληρος από τα παιδικά του χρόνια είναι δοσμένος στο Χριστό. Στους ξυλοδαρμούς, στις βρισιές και στις κλωτσιές των Τούρκων απαντά με τα λόγια του Παύλου: «ποιός μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού μου; Θλίψις ή στεναχώρια ή διωγμός ή γυμνότης ή αιχμαλωσία». Έχω πεποίθηση στον Κύριό μου Ιησού Χριστό τον Μονογενή Υιό του Θεού μου και τίποτε από όλα τα δεινά δεν θα με χωρίσει από την αγάπη Του. Σαν αιχμάλωτος υπακούω στις προσταγές σου, στις δουλικές εργασίες. Στην πίστη μου προς τον Σωτήρα Χριστό δεν σέ έχω αφέντη. «Πειθαρχείν δειν Θεώ μάλλον ή ανθρώποις». Ενθυμούμαι το ακάνθινο στεφάνι, τους εμπτυσμούς, τους κολαφισμούς, τα ραπίσματα και αυτόν τον σταυρικό θάνατο και είμαι πρόθυμος να υποστώ και εγώ τα μεγαλύτερα και τα δεινότερα βάσανα και αυτόν τον θάνατο, τον Ιησού μου όμως δεν τον αρνούμαι. Δέχεται ο Όσιος Ιωάννης τους σκληρούς όρους της μαρτυρικής ζωής , τα βασανιστήρια, τη διαμονή με τα ζώα στο στάβλο που του θύμιζε, όπως έλεγε, το στάβλο της Βηθλεέμ. Τις ασκήσεις, τις νηστείες, αγρυπνείες, προσευχές σε τέτοιο βαθμό, που δαμάσθηκε η θηριωδία των Τούρκων και έκπληκτοι τον ονομάζουν «βελή», άγιο. Σε συνεστίαση Τούρκων αξιωματούχων θαυματουργικά έστειλε με Άγγελο Κυρίου φαγητό σε χάλκινο πιάτο από το Προκόπιο της Μ. Ασίας στην Μέκκα της Αραβίας και ο Τούρκος Αγάς το έφαγε εκεί ζεστό. Επιστρέφοντας έδειξε το πιάτο με το οικόσημο στους αξιωματούχους τρεις μήνες μετά. Το θαύμα αυτό που έγινε από τον Όσιο κατά παραχώρηση του Κυρίου, σταμάτησε το μίσος και την αδιάλλακτη μανία των βασανιστών του. Η πνευματική και ηθική ακτινοβολία του εδάμασε την θηριωδία των Τούρκων.